Het waren twee roerige weken. Naast mijn voetreflexpraktijk heb ik nog een baan van 24 uur als managementassistent. Inmiddels werk ik 27 jaar in die organisatie. Nu kreeg ik de kans om voor 6 maanden gedetacheerd te worden naar een andere organisatie. Daar moest ik natuurlijk over nadenken, maar heb uiteindelijk besloten deze kans te pakken. Dat is natuurlijk best wel een ding na 27 jaar. Deze afgelopen twee weken stonden in het teken van afscheid en dat viel me zwaarder dan ik had gedacht. Zoveel cadeautjes, lieve kaartjes, speeches. Dan komt ineens de twijfel, doe ik er wel goed aan, waarom doe ik dit en zo maalde het maar door in mijn hoofd. Toen ik besloten had dat ik de detachering voor een half jaar aan zou gaan, dacht ik, ik ga niet meer terug, maar inmiddels denk ik daar heel anders over. Al die collega’s die even langs kwamen en zeiden, prima dat je gaat, maar over 6 maanden kom je weer terug. Dat raakt je in je hart. In de afgelopen twee weken merkte ik dat ik veranderde en dat ik ineens niet meer zo zeker wist of ik wel wilde gaan. Dan merk je ook wat het met je doet als er uitgesproken wordt dat mensen je gaan missen, dat je werk gewaardeerd wordt. Complimenten, laten weten dat iemand iets goed doet, we zeggen het veel te weinig tegen elkaar. Als er fouten worden gemaakt krijg je wel “feedback”.Ik heb mijn collega’s ook gevraagd of ze elkaar eens iets vaker een compliment wilde geven. Je krijgt er namelijk vleugels van en gaat er beter door presteren, daar ben ik inmiddels van overtuigd. Ik voel het namelijk bij mezelf en het is gratis, geen dure cursussen, maar een simpel “wat heb je dat goed gedaan”. Natuurlijk ga ik wel 6 maanden naar de andere organisatie. Dit is een prachtige veilige kans om eens een half jaar in een andere organisatie mee te kijken.
Gisteren was dus mijn laatste dag. ’s Avonds zou ik op de open avond van de Volksuniversiteit in Raalte staan om mijn workshop te promoten. Gelukkig ging mijn lieve vriendin Edith met mij mee. Met mijn hoofd nog een beetje bij het afscheid van die dag stond ik daar. De eerste mensen kwamen binnen en we hebben leuke gesprekken gevoerd. Halverwege de avond kwam de organisator van de workshops bij ons en zij vertelde me dat de kennismakingsworkshop van 13 november 2017 en de verdiepingsworkshop van 27 november 2017 doorgaan. Daar word ik zo blij van. Op 16 oktober a.s. staat er ook nog een kennismakingsworkshop gepland en daar is genoeg ruimte. Voor alle duidelijkheid er kan nog ingeschreven worden op alle data. Voor de verdiepingsworkshop is er wel de voorwaarde dat je ook de kennismakingsworkshop heb gevolgd.
Afgelopen voorjaar besloot mijn dochter om te stoppen met haar vooropleiding dans en dat vond ik zo jammer. Toen zei een lieve vriendin van mij “er sluit een deur, maar daarna gaat er ergens anders een raam open. Voor haar staat dat raam al op een kier. Voor mij is de deur nog niet echt gesloten, maar staat die half open. Gisterenavond ging er voor mij al een raam open. 2 workshops geven YES.
Moeder en dochter nemen afscheid van wat hun lief is. (best wel stoer toch!) Ik voel dat er mooie dingen aan komen, zij blijft dansen want daar is ze zo goed in en mijn voetenliefde en ik zijn ook onderweg. Maandag begin ik op mijn nieuwe werkplek en ik heb er zin in.
Roos 15-09-2017
Volgende blogje 22-09-2017
